Ofisten dedikodular

Merhabalar. Uzun zamandır yazamıyorum ve sizin yazdıklarınızı okuyamıyorum. Twitterdan yazdığınız kadarı ile neler olup bittiğini anlamaya çalışıyorum.

Benim hayatım iş, gezmek ve ev olarak devam ediyor. İş yerinde 3. haftam bitti. Bu 3 hafta içinde en az 5 kez istifa etmeyi düşündüm. Ertesi sabah ise, bu fikrimden vazgeçtim. Bana soğuk davranan patron, düzeldi. Diğer yaşl gıcık olan ise, sinirimi bozmaya devam ediyor. Dengesiz sarışın var bir de, o ise hala dengesiz. Sinirimi bozduğu günün, ertesi sabahı ona günaydın demiyorum ve o gün içinde benimle muhabbet etmeye çalışıyor. Totosu havada. Ama karşısındaki, lazanya.

Bu hafta çok zor geçti. 2 haftadır hastayım. Bu da yetmezmiş gibi, Ankara'da yolların kapanmasına sebep olan kar beni daha da sinir etti. Yolların kapandığı haberini 15:00da alan patronlar, bizi 17:55te çıkarttılar. Normalde zaten çıkma saatimiz 18:00. Hadi erken çıkıyoruz demesinler mi! Neyse ben yine 18:00da çıktım. Yoldan ne otobüs ne dolmuş ne de taksi geçiyor. Bütün seferler iptal edilmiş. Bi 10dk bekledikten sonra ertesi gün istifa etme kararı alarak tam 1 saat 15dk o karda yürüdüm. Ağlayarak tabi... Zaten hastayım bir de soğukta o kadar yürüyünce aklımı kaçırdım resmen. Neyse ki, bir arkadaşımın oturduğu semte yaklaştım. Allahtan aklıma geldi. Aradım ve onlara sığınıp, sığınamayacağımı sordum. Kabul ettiler sağolsunlar :) Orada biraz ısındıktan sonra arkadaşım beni almaya geldi. O ne gündü dedim. Ve sabaha istifa etmekten vazgeçtim.

Bu iş bana iyi geldi çünkü. 3 kilo verdim, psikolojim düzeldi. Para kazandım. Daha ne olsun değil mi?

Ofisteki 2-3 kişiye bakmazsak, diğerleri çok dengeli ve iyi insanlar maşallah.

not: bu yazıyı cumartesi yazmıştım ama yayınlayamadım. bu da böyle bir şey işte :)
öptüm sizi! :*