Yazmak istiyorum günlerce, haftalarca. Bu aralar susuyorum hayatımı izliyorum. Nefes alanları, sessiz kalanları ve dırdır yapanları. Bazen acı çekiyorum. Ağlayamıyorum. Bazen alkol almak istiyorum, sarhoş olup dağıtmak... Ama geçiyor hevesim. Her adımımda mutluluğu arıyorum. Sonra mutluymuşum gibi geliyor, vazgeçiyorum. Tükeniyorum sanıyorum. Uyanınca dinç oluyorum. Bazen çok yaşlanmışım gibi geliyor yine değişiyor ruh halim...
Hayat zorluyor.
Zaman geçiyor.
İki üç sene öncesine bakıyorum, yine aynı gibi her şey. Neden değiştiremiyorum? Kahkahalarım hiç değişmiyor. Ama azalıyor sanki.
Yazmak istediğim o kadar çok şey var ki...
bazen izlemek iyidir..ancak ozaman insan görebiliyor, neler nerede yanlış duruyor diye sanki..
YanıtlaSilAh kuzum neler oluyor sana :( . Keşke içimdeki mutluluğun yarısını sana aktarabilsem, seni mutlu etse...
YanıtlaSilTaslaklarda bekleyen o kadar çok yazım var ki...aynıyız aynı
YanıtlaSilİşte bu tam ben gibi, öyle ki yazdıkça dinçleşir daha bir yakışıklı olduğumu sanırdım bundan önceleri. Şimdi ne mi oldu, zamanın önüme geçmesi için ona izin verdim. Kendimi derslerime, arkadaşlıklarıma verdim.
YanıtlaSilİşte böyle benim de ruh halim.
mutsuz değilim.
YanıtlaSilsadece çok şey var istediğim...
Bazen cok sey istiyorum.. bazen hiçbirsey.. bazen herşey olsun ıstıyorum bazen hiçbirsey.. bazen doya doya aglamak ısıtoyrum bazende kahkalar ile gülmek.. ama hepsini aynı anda yapıyorum suan..!
YanıtlaSil